Statik,İnterval ve Pliometrik çalışmalar …  

Karate do mücadele sanatının temelinde mevcut olan to ve de geleneklerine bağlı kalarak Jigen ryu okulunda öğretilen kılıç sanatı öğretileri yer almaktadır.

12. asırdan 16. asıra kadar Samurai sınıfının dokunulmazlık derecesindeki davranışları ve japon toplumundaki kabul görmüşlüğü EDO dönemi ile sonlanmıştır.Samurai’ler 2 kılıçla dolaşan tek sınıftı.Bir uzun ve bir kısa kılıç. Tarihi kökenli katalarda 2 kıaai olmasının sebebi,rakibin saf dışı ve tesirsiz hale getirmek için 2 hamlenin yeterli olması düşüncesiydi. Bir kişi mücadele esnasında ancak 2 silah bulundurabilir ve kullanabilir. İlk silah veya atak yaralama,ikincisi ise tamamen saf dışı bırakarak öldürme niteliğindeydi.

O dönem ve sonraki 1868 Meiji düzenlemesi sonucunda statik mücadele disiplinleri daha popüler hale gelmeye başlamıştır. Neko ashı ve kokutsu dachi( duruş şeklinin adı) de yapılan mücadeleler yerini , Zenkutsu ve Fudo dachı (uzun duruş şekilleri) şeklinde sürat ve dengenin,ağırlık merkezinin aşağıya düşürülmesine yönelik mücadele şekillerini almıştır.

O dönemler müsabıklar daha durağan yerine göre sabit şekilde bir mücadele disiplini ile mücadele ettiler.

1985 lerin başına kadar devam eden bu statiklik,1987 yılından itibaren interval çalışma modellerinin ön plana çıktığı, hedefli çalışmaların uygulanmaya başladığı antrenman modellerini aldı.

Isınmalardaki statiklik ,yerini interval ısınmaya ve tae sabaki (vücudun alan değiştirmesi) kullanımına geçilmesini sağladı.

Uzun yıllar bizim jenerasyonunun bu mücadele disiplinine adaptasyonu oldukça zor olmasına rağmen 2 nci veya 3ncü jenerasyonlarda bu mücadele modeli kabul gördü.

2015 yılından dan itibaren dikey akrobatik koordinasyonunun ön plana çıktığı,pliometrik istasyon çalışmaları gündeme geldi. Karate do mücadele sanatının yapısı olan,patlayıcı kuvvet,çabuk kuvvet ve kuvvette devamlılık modeli yerini patlayıcı kuvvet ve dolayısıyla tek ataklı ve deai denen modele bıraktı.

Bundan dolayı da antrenörler teknik eğitimlerinin olmazsa olmazı olan Kıhon ve eşli anlaşmalı teknik çalışmaları tamamen sporcunun atletik yapısını geliştirme yönünde uygulamalara kaydırdılar.

Tabii ki gelişim ve değişimler önemli aşamalar,ama bu mücadele modellerinin tamamen teknik seviyeye kayması,maalesef karate do mücadele sanatının ruhunun ölmesine sebep oldu.

Bu sanatta kullanılan ‘ mücadele sanatında ruh teknikten önce gelir ‘ ve ‘Karate do da ruhsal gelişme  zirvedir, teknik çalışmalar zirveye ulaşma yollarıdır’ sözlerinin ortadan kaybolmasına sebep olmuştur ve olmaktadır.

Başarı adına yapılan bu mücadele modellerinin içine DO konmadığı takdirde sporcuların yaşam kalitelerini her geçen gün daha keyifsiz ve sıradan hale getirdiğimizi ve getireceğimizi de unutmayalım.

Sevgilerimle. Oss