Yazık Oldu!

Hüseyin Tokmak

Maça iyi başladı, Portekiz. Elli bin seyirci desteği  ile tabii. Aslında çok çok da üstün bir futbolunu göremedik Portekiz’in. Defansif zaafları da belirgin bir özellik olarak gözüme çarptı diyebilirim.

Bir gözüme çarpan olumsuzluk da kalecimiz Uğurcan’nın yediği gollerdeki konsantrasyon eksikliği ve refleks yetersizliğiydi.
Portekiz, 3 kez geldiği kalemizde 2 gol buldu.
O kadar eminim ki; kendileri de şaşırmışlardır.

A Milli Takımımızın futbolcuları ilk yarı boyunca iyi niyetlilerdi. Bir şeyler yapma çabasında da oldular belki ama ileride bitirici hamleyi yapma noktasında yetersiz kalınınca, 15. dakikada Otávio, 42. dakikada ise Jota’nın ayağından buldukları gollerle devreyi 2-0 geride kapadık.

İkinci yarıya daha derli toplu başladık. Ayağa pas yaparak, top çeviriyorduk.
Gol sinyallerini aldık. Nitekim 65. dakikada Cengiz‘in pasında, Burak kalecinin yanından düzgün bir vuruşla golü attı.
Gol sonrasında Kerem’in yerine formda oyuncumuz Enes Ünal oyuna girdi. Kuntz golü istiyordu. Riskse risk dedi. Forvetimizi ikiledi.

İlerleyen dakikalarda Dorukhan ve Yusuf Yazıcı hamleleri geldi. Her an gol beklerken; dakikalar 83’e geldiğinde, Enes Ünal’a yapılan hareket Var’ın desteği ile penaltı kararını getirdi.

Topun başına gelen Burak Yılmaz maalesef kötü bir vuruşla üstten auta atınca, beraberlik şansından olduk.

Ataklarımızı sıklaştırdığımız dakikalarda ise defansif zaafiyetlerimiz ortaya çıktı. 90+4’de defansta az adamla yakalandık. M.Nunes maalesef cezayı kesti, 3-1.
Ayağımıza kadar gelen kısmeti teptik. Çok net olarak şunu söylemem gerekiyor. İspanya’da attığı gollerle yıldızlaşan Enes Ünal penaltı noktasında beklerken, kaptan Burak Yılmaz’ın ısrarla penaltıyı atmak istemesi belki de kaderin bir cilvesiydi.

Ayrıntılar hayatın her alanında çok önemlidir.
Bir ayrıntı oldu, kaptanın penaltıyı ısrarla atmak istemesi. Yazık oldu. Gerçekten üzücü bir gece oldu, bizim için.

Ortaya konan kişilikli ve karakterli oyundan dolayı başta Kuntz olmak üzere, futbolcularımızı tebrik ediyorum…