EBEVEYNLERİN ETKİSİ?

Bizim bir hoca arkadaşın bir zamanlar genç bir oyuncu ile bir diyaloguna tanık oldum:
Hoca: “Senin favori pozisyonun nedir”
Oyuncu: “orta saha”
Hoca: “kendini iyi bir oyun kurucu olarak gördüğün için mi?”
Oyuncu: “Hayır, çünkü sahanın bir tarafında Babam duruyor, diğer tarafında da hoca duruyor. Böylece sahada olduğum zamanlarda her ikisini de duymuyorum ”
Bu çok üzücü bir durum olmasaydı baya komik olurdu. Aslında bu hikayenin aynısı tüm dünyada futbol sahalarında defalarca tekrarlanan bir durum. Helikopter gibi çocukların başında ebeveynlik yada hocalık yapmak yanlıştır. Bırakın çocuklar eğlenmek için oynasınlar ve bu esnada yaptıkları hatalardan ders alsınlar. Başlarında Helikopter gibi dikilip her taraftan emir yağdıran, bağıran Ebeveyn ve Hocalar yüzünden onlarca genç çocuğun spor hevesi kalmamıştır.
Şöyle birkaç dakikalığına kendi kendimize düşünelim, bizler o yaşlarda çıplak ayaklarımızla top peşinde koştururken neler hissederdik? O anları nasıl tarif ederdiniz?
Eminim birçok şekilde veya sözcükle ifade edebilirsiniz ama en doğrusu: oradaydım, baskı olmadan, amaçsızca oyun oynamak olurdu. Kendi tecrübelerimizden bile bunun nasıl bir duygu olduğu rahatlıkla anlayabiliriz. Odaklandığımız belli bir hedef yoktu ama oyun oynuyorduk ve eğleniyorduk en önemlisi.
Burada sizlere vaaz veya nasihat etmek niyetinde değilim, ama Ebeveynler olarak hepimiz insanız ve o anları hepimiz yaşadık.
Sürekli olarak oyun içerisinde müdahale ederek, bilinçsizce onları düzeltmeye çalışmak, mevcut performanslarını ileriye götürmekten ziyade geriletir.
Bir maç oynanırken kenardan taktiksel bir hatayı görebilirsiniz ama kenardan bağırarak çocuğun ne yapmasını söylemeniz bir şey değiştirmez. Çünkü bir maçta verilen taktiği Ebeveyn olarak nereden bilebilirsiniz, belki de size yanlış gelen şey o oyuncuya verilmiş bir görevdir.
Saygılarımla..