Ata Sporumuz Yağlı Güreş

Kırkpınar güreşleri, Türkler’in Rumeli’ye ayak basmalarıyla başladı. Şehzade Süleyman Paşa (1316-1359). Rumeli Fatihi olarak anılan Osmanlı Başkomutanı Rumeli yakasına ilk ayak basan ve oralarda elde ettiği fetihlerle şanlanan bir askerdi ki, Kırkpınar’ın destanlara karışmış tarihinde Süleyman Paşa’dan söz etmemek imkansızdır. Nilüfer Hatunla, Orhan Gazi’nin büyük oğulları olan Süleyman Paşa, 1. Murat’ın ağabeyiydi. Orhan Gazi, 1324 yılında tahta geçince Süleyman Paşa da veliaht oldu. Tam 35 yıl bu makamda kaldı. Orhan Gazi, bir süre sonra da oğlunu başkomutan yaptı, bu görevi ondan hiçbir zaman almadı. Şehzade Süleyman Paşa, ilk defa 1349’da Bizans’a yardım etmek üzere, 20.000 kişilik bir Türk ordusunun başında Rumeli’ye geçti. Yanında 22 savaş gemisi vardı. Sırplar’ın almak üzere oldukları Selanik’i bağlaşık Türk-Bizans ordusu kurtardı. 1352’de 10.000 kişilik bir Türk birliği geri Rumeli’ye geçti. Dimetoka’da Sırplarla Bulgarlar1! yendi. Bu bölgeyi Bizans’a verdi. Türk askeri Balkanlarda büyük hayranlık uyandırdı. Süleyman Paşa, durumun iyice olgunlaştığını görünce, 13541e büyük teşebbüsüne başladı. Az ama, pek seçkin bir kuvvetle Çanakkale Boğazı’nı geçip Gelibolu Yarımadası’nı çıktı. Türkler, ilk defa fatih sıfatıyla Avrupa topraklarına ayak basmış oldular. Süleyman Paşa’nı n fetihlerinde kardeşi Murat Bey (I. Murat) da katılıyordu. 1357de Lüleburgaz’la Çorlu’yu Murat Bey aldı. Böylece Gelibolu Yarımadası gibi çok stratejik bir bölge tamamen alınmış, Çanakkale Boğazı’nın iki yakası da ele geçirilmiş oluyordu. Bizans, artık, güneyden, doğudan olduğu gibi batıdan da çevrilmişti. Süleyman Paşa, taşlık bir bölgede avlanırken atının ayağı kayınca düştü, başını taşa çarparak öldü. Bolayır’a gömüldü ama, büyük bir askeri komutan olduğu kadar Türk güresine yaptığı hizmetleriyle de ölümsüz kahramanlar arasına karıştı. Rumeli’de ilk defa Süleyman Paşa’nın komutasındaki Türk askerleri güreştiler. Türk askeri ilk defa 1349 tarihinde Rumeli’ye ayak bastığına göre, Kırkpınar’ın bu yıl 637. si düzenlenecek demektir. Ne var ki, bu tarih, her nedende 625 olarak belirtilmektedir (1986). 1349’larda Sırpların işgaline son vermek üzere Selanik’e doğru yol alan Türk askerleri, bir Hıdırellez günü Edirne yakınlarındaki Ahir Köy’de konaklar. Pehlivanlık, Türklerde hem bir gelenek, hem de savaş hazırlıkları olduğundan kırk yiğit, 1349 yılının Hıdırellez’inde güreşe başlar. Güneş batarken kapışmalara son verilince, bu kırk yiğit de bulundukları yere düşerek son nefeslerini vermişler. Şehit oldukları yere de gömülmüşler. Ertesi gün bir de bakmışlar ki her yiğidin can verdiği yerde bir pınar fışkırmış. Bunun üzerine oraya (Kırkpınar) adı verilmiş ve her yıl Hıdırellez’de burada toplanarak güreşmek adeti yerleşmiş. Biz Türklerin yaşantılarında “Kırk-Yiğit”, “Kırk-İncekız” ve “Kırklar önemli yer alır. Türk hanlarının yanında, onun emirlerini uygulamak için “Kırk Yi- ğit”, eşi hatunun yanında da hizmetini görmek için “Kırk-İnce-Kız” bulunurdu. Bilindiği gibi “kırk” kelimesi, aynı zamanda Türkçemizde çokluk belirtisidir.