Yarı Final

Dün demiştim ya, bu Taylandlıların efsunu var, nerden çıkacakları belli olmaz. Bir bakarsın,  servis çizgisinde, ardından hooop  file önünde… Aman dikkat, gözlere sürme çektirmeyin demiştim. Az kaldı, öyle de oluyordu. 

Selçuk Tuna

İlk seti aldılar, sonrasında da izin versen, salonu alıp otele gidecekler, o kadar başa baş oynadılar.

Bizim pizza restoranları + voleybol okulları zinciri sahibi milli damat maçtan önce demişti ki;  “Rakibimiz hiç benzeri olmayan bir oyun anlayışı içinde, çok dikkatli olmalıyız…”

Valla doğru söze ne denir?

Aynen öyle oldu…

Ama bizim kadınlarımız, vitesi 6‘ya taktı ve de setlerin sonunu çok konsantre oynayarak haklı bir galibiyet  aldı.

Aslında Milletler Ligi etaplarının 7. (yedincisi diye okunur) sekizinciyi yendi. O kadar. Hadise bu kadar basit de, biz tabii ki abartacağız.  Yok şöyle takım, yok bu kadar başarılıyız. “Biz voleybol ülkeyisiz” falan diye. Reklamlar, instagramlar falan kendimizi şişireceğiz yine.

De 

Cumartesi

Kara bela salona gelecek… Egonu ile (yani İtalya) ile oynayacağız. Bakalım taze Vakıfbanklı yeni antrenörüne nasıl davranacak?

Bence arada sırada “hiiişşşt ayıp oluyor ama”  tadından file altı konuşmalar ve de kaş göz işaretleri olabilir…

Olmazsa da sonuç;

Olabilir… Neyse; bekleyip göreceğiz…

Pazar

Olsun da bizim olsun ne diyim… Hadi bilmeceye de son verelim…

Hepinize sevgilerimle,

Eski Voleybolcu

Not: “Bu Milletler ligi final etabı çekik gözlülere yaramadı yani Çin- Japonya- Tayland bir maçta apar-topar eve gitti…”